Fotografie magda.h-m - Życie, pasja i marzenia...
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą kropelkowo. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą kropelkowo. Pokaż wszystkie posty
26 października 2024
22 stycznia 2015
7 grudnia 2014
Małym snem popłyniemy daleko...
 |
| magda.h-m - małym snem popłyniemy daleko |
"Małym snem popłyniemy daleko
W wielką wodę kolejnych dni
Jednak zawsze będzie w nich ciepło
Tej przyjaźni, bez której nie umiemy już żyć
Noce wierne przyjaciółki
W wielką wodę kolejnych dni
Jednak zawsze będzie w nich ciepło
Tej przyjaźni, bez której nie umiemy już żyć
Noce wierne przyjaciółki
W zamian za me tajemnice
Dobrym wiatrem nas przygarną
I w opiekę wezmą sen - życie
A my snem popłyniemy daleko
W wielką wodę kolejnych dni
Jednak zawsze będzie w nich ciepło
Tej przyjaźni, bez której nie umiemy już żyć
Nie potrafię już zapomnieć
I dziękować nie wiem jak
Małe dźwięczne moje serce
W śnie zostawiam niech tam gra
Niech śpiewa...
Małym snem popłyniemy daleko
W wielką wodę kolejnych dni
Jednak zawsze będzie w nich ciepło
Tej przyjaźni, bez której nie umiemy już żyć
Wielki smutek duszy mojej
Kiedy przyjdzie nam się żegnać
Napnie białe żagle tęsknot
I spotkamy się na pewno
I znów snem popłyniemy daleko
W wielką wodę kolejnych dni
Jednak zawsze będzie w nich ciepło
Tej przyjaźni, bez której nie umiemy już żyć"
Dobrym wiatrem nas przygarną
I w opiekę wezmą sen - życie
A my snem popłyniemy daleko
W wielką wodę kolejnych dni
Jednak zawsze będzie w nich ciepło
Tej przyjaźni, bez której nie umiemy już żyć
Nie potrafię już zapomnieć
I dziękować nie wiem jak
Małe dźwięczne moje serce
W śnie zostawiam niech tam gra
Niech śpiewa...
Małym snem popłyniemy daleko
W wielką wodę kolejnych dni
Jednak zawsze będzie w nich ciepło
Tej przyjaźni, bez której nie umiemy już żyć
Wielki smutek duszy mojej
Kiedy przyjdzie nam się żegnać
Napnie białe żagle tęsknot
I spotkamy się na pewno
I znów snem popłyniemy daleko
W wielką wodę kolejnych dni
Jednak zawsze będzie w nich ciepło
Tej przyjaźni, bez której nie umiemy już żyć"
[Ola Kiełb]
6 grudnia 2014
Gdzie teraz jesteś...
 |
| magda.h-m - gdzie teraz jesteś |
"Gdzie teraz jesteś kiedy mi znów ciemnieją dni?
Gdzie teraz jesteś kiedy mi już brakuje sił?
Twój portret wczoraj się zbił
a wokół mnie tylko sny przecięte w pół.
przecież mnie znasz na pamięć,
przecież to wszystko wiesz.
Mogę, ot tak, zostawić ten świat.
i biec, za tobą biec.
powiedz, mi tylko, proszę...
powiedz mi gdzie...
gdzie teraz jesteś.
Gdzie teraz jesteś
gdy nagle zmierzch zmienia się w świt?
gdy znowu przyznać się wstyd
ze życie zmienia się w żart, w domek z kart.
przecież mnie znasz na pamięć,
przecież to wszystko wiesz.
Mogę, ot tak, zostawić ten świat.
i biec, za tobą biec.
powiedz, mi tylko, proszę..
powiedz mi gdzie,
gdzie teraz jesteś.
za tobą jak w ogień przecież wiesz,
mimo burz mogę biec.
nawet gdy w moich niepewnych snach.
zmiesza się z deszczem strach
choćby mi sczerniały dni
będę cie zawsze mieć we krwi
zapomnę dopiero
kiedy mnie trumienna czernią zaznaczy czas
przecież mnie znasz na pamięć,
przecież to wszystko wiesz.
Mogę, ot tak, zostawić ten świat.
i biec, za tobą biec.
powiedz, mi tylko, proszę..
powiedz mi gdzie,
gdzie teraz jesteś.
gdzie teraz jesteś kiedy mi znów ciemnieją dni?"
Gdzie teraz jesteś kiedy mi już brakuje sił?
Twój portret wczoraj się zbił
a wokół mnie tylko sny przecięte w pół.
przecież mnie znasz na pamięć,
przecież to wszystko wiesz.
Mogę, ot tak, zostawić ten świat.
i biec, za tobą biec.
powiedz, mi tylko, proszę...
powiedz mi gdzie...
gdzie teraz jesteś.
Gdzie teraz jesteś
gdy nagle zmierzch zmienia się w świt?
gdy znowu przyznać się wstyd
ze życie zmienia się w żart, w domek z kart.
przecież mnie znasz na pamięć,
przecież to wszystko wiesz.
Mogę, ot tak, zostawić ten świat.
i biec, za tobą biec.
powiedz, mi tylko, proszę..
powiedz mi gdzie,
gdzie teraz jesteś.
za tobą jak w ogień przecież wiesz,
mimo burz mogę biec.
nawet gdy w moich niepewnych snach.
zmiesza się z deszczem strach
choćby mi sczerniały dni
będę cie zawsze mieć we krwi
zapomnę dopiero
kiedy mnie trumienna czernią zaznaczy czas
przecież mnie znasz na pamięć,
przecież to wszystko wiesz.
Mogę, ot tak, zostawić ten świat.
i biec, za tobą biec.
powiedz, mi tylko, proszę..
powiedz mi gdzie,
gdzie teraz jesteś.
gdzie teraz jesteś kiedy mi znów ciemnieją dni?"
[voc. Beata Banasik i Jakub Pawlak]
11 listopada 2014
25 października 2014
23 października 2014
18 października 2014
4 października 2014
22 września 2014
Będzie weselej...
"No i jak?
Nie całkiem jest jeszcze na razie
Na razie jest jeszcze nie to
Nierzadko w powszedniej kiełbasie
Pod zębem zazgrzyta mi szkło
Nie zawsze los jeszcze mnie pieści
A często ugryzie jak pies
W herbatce mi nieraz szeleści
Ten deszczyk, ten deszczyk co z łez
Lecz będzie weselej, będzie weselej
W najbliższą sobotę, no, może w niedzielę
Zabłyśnie słoneczko, zaćwierka ptak
Będzie wesoło i jeszcze jak.
Ulotnił się pan taki piękny
Niech pani nie martwi się tym
Bo w parze z tym panem następnym
To pani uleci jak dym.
Że z pana ktoś zrobił balona
To rozumiem, rozumiem ten stan
Lecz we mnie nadziej nie kona,
Że w konia go zrobi znów pan, i
Lecz będzie weselej, będzie weselej
W najbliższą sobotę, no, może w niedzielę
Zabłyśnie słoneczko, zaćwierka ptak
Będzie wesoło i jeszcze jak.
I my nieporadni naiwni
Pechowcy znoszeni przez prąd
I nam się, i nam się rozwidni
Bo o nas zatroszczy się rząd.
Ustawa ma wkrótce wyjść taka
I taki ustawy tej duch:
Przydziałem jednego cwaniaka
Naiwnych podciągnie się dwóch, i
Lecz będzie weselej, będzie weselej
W najbliższą sobotę, no, może w niedzielę
Zabłyśnie słoneczko, zaćwierka ptak
Będzie wesoło i jeszcze jak.
Dzień przyjdzie, o widzu cierpliwy,
Co nie raz ziewałeś do łez,
Że kiwi i ciebie ożywi
Satyrą gryząca jak giez
Już nowi humoru adepci
Podrośli i piszą co sił
By taki ci dać kabarecik,
Że będziesz ze śmiechu się wił, i
Lecz będzie weselej, będzie weselej
W najbliższą sobotę, no, może w niedzielę
Zabłyśnie słoneczko, zaćwierka ptak
Będzie wesoło i jeszcze jak.
Nie całkiem jest jeszcze na razie
Na razie jest jeszcze nie to
Nierzadko w powszedniej kiełbasie
Pod zębem zazgrzyta mi szkło
Nie zawsze los jeszcze mnie pieści
A często ugryzie jak pies
W herbatce mi nieraz szeleści
Ten deszczyk, ten deszczyk co z łez
Lecz będzie weselej, będzie weselej
W najbliższą sobotę, no, może w niedzielę
Zabłyśnie słoneczko, zaćwierka ptak
Będzie wesoło i jeszcze jak.
Ulotnił się pan taki piękny
Niech pani nie martwi się tym
Bo w parze z tym panem następnym
To pani uleci jak dym.
Że z pana ktoś zrobił balona
To rozumiem, rozumiem ten stan
Lecz we mnie nadziej nie kona,
Że w konia go zrobi znów pan, i
Lecz będzie weselej, będzie weselej
W najbliższą sobotę, no, może w niedzielę
Zabłyśnie słoneczko, zaćwierka ptak
Będzie wesoło i jeszcze jak.
I my nieporadni naiwni
Pechowcy znoszeni przez prąd
I nam się, i nam się rozwidni
Bo o nas zatroszczy się rząd.
Ustawa ma wkrótce wyjść taka
I taki ustawy tej duch:
Przydziałem jednego cwaniaka
Naiwnych podciągnie się dwóch, i
Lecz będzie weselej, będzie weselej
W najbliższą sobotę, no, może w niedzielę
Zabłyśnie słoneczko, zaćwierka ptak
Będzie wesoło i jeszcze jak.
Dzień przyjdzie, o widzu cierpliwy,
Co nie raz ziewałeś do łez,
Że kiwi i ciebie ożywi
Satyrą gryząca jak giez
Już nowi humoru adepci
Podrośli i piszą co sił
By taki ci dać kabarecik,
Że będziesz ze śmiechu się wił, i
Lecz będzie weselej, będzie weselej
W najbliższą sobotę, no, może w niedzielę
Zabłyśnie słoneczko, zaćwierka ptak
Będzie wesoło i jeszcze jak.
[KABARET STARSZYCH PANÓW]
19 września 2014
Cały Świat Tonie w Łzach...
"Kiedy idę samotny drzewa płaczą nade mną
Idę mokry od łez i sam jak dziecko płaczę
Domy ze smutkiem zatrzaskują swe okna
Domy ze smutkiem zatrzaskują swe okna
a księżyc i gwiazdy gasną z rozpaczy
Cały świat tonie w łzach, moich łzach...
Cały świat tonie w łzach, moich łzach...
Cały świat tonie w łzach patrząc na mój spacer
ludzie chronią się przed łzami świata pod parasolami
Łzy domów i drzew, księżyca i gwiazd
mieszają się na ulicy z moimi łzami
Cały świat tonie w łzach, moich łzach...
Cały świat tonie w łzach, moich łzach..."
BAGNET NA BROŃ
16 września 2014
Wymyślone łąki...
"[...] A może prawdę mówił ktoś
ze mamy raj na ziemi
Przecież noc to cud nie poznana rzeka słów
A czyż słonce nie ma wdzięku
Kiedy rusza pomaleńku
Wszystko jest tak blisko
Tuż o krok
Nie potrzebne nam różowe szkło [...]"
ze mamy raj na ziemi
Przecież noc to cud nie poznana rzeka słów
A czyż słonce nie ma wdzięku
Kiedy rusza pomaleńku
Wszystko jest tak blisko
Tuż o krok
Nie potrzebne nam różowe szkło [...]"
29 sierpnia 2014
Posłanie
"Bądźcie pozdrowieni, Nadwrażliwi
za waszą czułość w nieczułości świata, za niepewność - wśród jego pewności
za to, że odczuwacie innych tak jak siebie samych zarażając się każdym bólem
za lęk przed światem, jego ślepą pewnością, która nie ma dna
za potrzebę oczyszczania rąk z niewidzialnego nawet brudu ziemi
bądźcie pozdrowieni.
Bądźcie pozdrowieni, Nadwrażliwi
za wasz lęk przed absurdem istnienia
i delikatność nie mówienia innym tego co w nich widzicie
za niezaradność w rzeczach zwykłych i umiejętność obcowania z niezwykłością
za realizm transcendentalny i brak realizmu życiowego,
za nieprzystosowanie do tego co jest a przystosowanie do tego co być powinno
za to co nieskończone - nieznane - niewypowiedziane
ukryte w was.
Bądźcie pozdrowieni, Nadwrażliwi
za waszą twórczość i ekstazę
za wasze zachłanne przyjaźnie, miłość i lęk
że miłość mogłaby umrzeć jeszcze przed wami.
Bądźcie pozdrowieni
za wasze uzdolnienia - nigdy nie wykorzystane -
(niedocenianie waszej wielkości nie pozwoli
poznać wielkości tych, co przyjdą po was)
za to, że chcą was zmieniać zamiast naśladować
że jesteście leczeni zamiast leczyć świat
za waszą boską moc niszczoną przez zwierzęcą siłę
za niezwykłość i samotność waszych dróg
bądźcie pozdrowieni, Nadwrażliwi."
za waszą czułość w nieczułości świata, za niepewność - wśród jego pewności
za to, że odczuwacie innych tak jak siebie samych zarażając się każdym bólem
za lęk przed światem, jego ślepą pewnością, która nie ma dna
za potrzebę oczyszczania rąk z niewidzialnego nawet brudu ziemi
bądźcie pozdrowieni.
Bądźcie pozdrowieni, Nadwrażliwi
za wasz lęk przed absurdem istnienia
i delikatność nie mówienia innym tego co w nich widzicie
za niezaradność w rzeczach zwykłych i umiejętność obcowania z niezwykłością
za realizm transcendentalny i brak realizmu życiowego,
za nieprzystosowanie do tego co jest a przystosowanie do tego co być powinno
za to co nieskończone - nieznane - niewypowiedziane
ukryte w was.
Bądźcie pozdrowieni, Nadwrażliwi
za waszą twórczość i ekstazę
za wasze zachłanne przyjaźnie, miłość i lęk
że miłość mogłaby umrzeć jeszcze przed wami.
Bądźcie pozdrowieni
za wasze uzdolnienia - nigdy nie wykorzystane -
(niedocenianie waszej wielkości nie pozwoli
poznać wielkości tych, co przyjdą po was)
za to, że chcą was zmieniać zamiast naśladować
że jesteście leczeni zamiast leczyć świat
za waszą boską moc niszczoną przez zwierzęcą siłę
za niezwykłość i samotność waszych dróg
bądźcie pozdrowieni, Nadwrażliwi."
23 sierpnia 2014
Więc chodź...
"I
Mam czas, być może parę dni
A wszystkie do przeżycia
Czerwono-żółto-szaro-biały film
Mam krew przybraną tęczą barw
Wszystkich jakie znam.
Jest ktoś i jeszcze coś
Co daje mi spokojny sen - to my.
Wiele lat czekałem na ten dzień
I wreszcie zdarzył się!
II
Mam czas by spojrzeć prawdzie w twarz
Spoglądam, więc głęboko
I wcale nie jest groźnie, nie jest źle.
Znów chcę dotrzymać wszystkich słów
Marzeń dotknąć znów
To nic, że chory świat
Ważniejsze jest, że żyję ja
Że żyjesz Ty
Z Tobą mogę przenieść parę gór
Zatrzymać każdą z chmur.
Ref.
Więc chodź, popłyniesz ze mną
Wielką rzeką Klubu Szczerych Serc
Co płynie wprost do raju.
Gdzieś tam za złotym światłem
Miłość ponoć piękna jest jak Bóg
Miłość tak bez słów.
Płynąc tam poczujesz życia cud
Uwierzysz w siebie znów!
Ref. [x2]
Więc chodź, popłyniesz ze mną
Wielką rzeką Klubu Szczerych Serc
Co płynie wprost do raju.
Gdzieś tam za złotym światłem
Miłość ponoć piękna jest jak Bóg
Miłość tak bez słów.
Jak wody chłód
Jak cisza pól
Jak nowy cud."
Mam czas, być może parę dni
A wszystkie do przeżycia
Czerwono-żółto-szaro-biały film
Mam krew przybraną tęczą barw
Wszystkich jakie znam.
Jest ktoś i jeszcze coś
Co daje mi spokojny sen - to my.
Wiele lat czekałem na ten dzień
I wreszcie zdarzył się!
II
Mam czas by spojrzeć prawdzie w twarz
Spoglądam, więc głęboko
I wcale nie jest groźnie, nie jest źle.
Znów chcę dotrzymać wszystkich słów
Marzeń dotknąć znów
To nic, że chory świat
Ważniejsze jest, że żyję ja
Że żyjesz Ty
Z Tobą mogę przenieść parę gór
Zatrzymać każdą z chmur.
Ref.
Więc chodź, popłyniesz ze mną
Wielką rzeką Klubu Szczerych Serc
Co płynie wprost do raju.
Gdzieś tam za złotym światłem
Miłość ponoć piękna jest jak Bóg
Miłość tak bez słów.
Płynąc tam poczujesz życia cud
Uwierzysz w siebie znów!
Ref. [x2]
Więc chodź, popłyniesz ze mną
Wielką rzeką Klubu Szczerych Serc
Co płynie wprost do raju.
Gdzieś tam za złotym światłem
Miłość ponoć piękna jest jak Bóg
Miłość tak bez słów.
Jak wody chłód
Jak cisza pól
Jak nowy cud."
Deszczowa nieznajoma...
"W pewien mglisty, zachmurzony dzień,
szedłem sam, nie wiedząc nawet dokąd…
Wtedy w głębi parku, pośród drzew,
nagle zobaczyłem Cię
Ref. W tym parku zawsze chodzisz, kiedy pada deszcz,
kiedy grzmi i niebo całe ciemne jest.
Ty chodzisz zamyślona, nie wiesz o tym, że
ja kocham Cię!
Nie wiem nawet, ile Ty masz lat,
ani jaki kolor Twoich oczu,
ale Ty, dziewczyno, w sobie coś takiego masz,
czego wciąż brakuje mi
Ref. W tym parku zawsze chodzisz, kiedy pada deszcz
Kiedy grzmi i niebo całe ciemne jest
Ty chodzisz zamyślona, nie wiesz o tym, że
Ja kocham Cię"
szedłem sam, nie wiedząc nawet dokąd…
Wtedy w głębi parku, pośród drzew,
nagle zobaczyłem Cię
Ref. W tym parku zawsze chodzisz, kiedy pada deszcz,
kiedy grzmi i niebo całe ciemne jest.
Ty chodzisz zamyślona, nie wiesz o tym, że
ja kocham Cię!
Nie wiem nawet, ile Ty masz lat,
ani jaki kolor Twoich oczu,
ale Ty, dziewczyno, w sobie coś takiego masz,
czego wciąż brakuje mi
Ref. W tym parku zawsze chodzisz, kiedy pada deszcz
Kiedy grzmi i niebo całe ciemne jest
Ty chodzisz zamyślona, nie wiesz o tym, że
Ja kocham Cię"
Subskrybuj:
Posty (Atom)