"W spazmach i splotach najlichsza istota..."

Astrolog

"Sowie źrenice, jak czarne księżyce
W ognistych pierścieniach wysyłam w mgławice
Trwożliwych szelestów mysiego protestu
Przed życiem,
Któremu na imię bezkresny jest przestwór.

W spazmach i splotach najlichsza istota
Wypełnia swój los parabolą żywota
I gasnąc przepada wśród świateł miriadów -
Maskota
Potęgi, co Stwórcą nazywa się Ładu.

Chaos nade mną i chaos pode mną
Dla wszystkich prócz mnie jest mozaiką tajemną
Ukrytych zamiarów, przeznaczeń i czarów
Gdy ciemność
Pochłania jednako i plebs i Cezarów.

Widzę człowieka, jak cały w wypiekach
Powiada: nam mądrym się trzymać z daleka,
Bo w czasach przejściowych kto przysiąc gotowy
Co czeka
Strażników wartości, cnót ponadczasowych?

Lub słyszę chłystka, co na to się ciska:
My mądrzy wszystkiemu przypatrzmy się z bliska;
Wszak w czasach chaosu zwykł żądać lud stosów,
A iskra
Mądrości odmieni być może bieg losu.

Idę więc do nich i mówię, że czas
Jest zawsze przejściowy, a chaos jest w was!
I za to sądzili - i za to spalili.
Stos zgasł...
Dokładnie w od zawsze pisanej mi chwili."

 Jacek Kaczmarski

magda.h-m - w spazmach i splotach...

...

magda.h-m - ...

Zła opinia...

magda.h-m - twarze

 Zła opinia

"W mym miasteczku, a niech je grom!
Wciąż opinię mam bardzo złą;
I czy coś wołam, czy milczę jak grób,
Wszyscy źle myślą o mnie tu.

Ja nie krzywdzę wszak spośród nich nikogo,
Idąc poprzez świat swoją własną drogą,

Ale bliźni nie lubią, gdy
Ktoś inną drogą pragnie iść
Ale bliźnie nie lubią, gdy
Ktoś inną drogą pragnie iść

Wszyscy tu mówią o mnie źle,
Z wyjątkiem niemych - normalna rzecz!

W narodowego święta dzień
Ja w łóżku swoim smacznie śpię,
Orkiestry dętej równy rytm
Obcy jest wszystkim zmysłom mym.

Ja nie krzywdzę wszak spośród nich nikogo,
Gdy nie klaszczę w takt fałszującym trąbom,

Ale bliźni nie lubią, gdy
Ktoś inną drogą pragnie iść
Ale bliźni nie lubią, gdy
Ktoś inną drogą pragnie iść

Palcem wskazują wszyscy mnie
Oprócz bezrękich - normalna rzecz!

Gdy widzę złodzieja, co z łupem swym
Zwiewa przed gliną ile sił,
Nogi mej ruch i z pałką drab
Już w pysku ma chodnika smak.

Żaden przecież ból dla ludzkości wszakże,
Gdy ucieknie raz złodziej kilku jabłek.

Ale bliźni nie lubią, gdy
Ktoś inną drogą pragnie iść
Ale bliźni nie lubią, gdy
Ktoś inną drogą pragnie iść

Każdy się rzucić na mnie chce,
Oprócz beznogich - normalna rzecz!

Prorokiem być nie trzeba więc,
By zgadnąć, co tu czeka mnie-
Gdy znajdą odpowiedni sznur,
Los przesądzony będzie mój.

Nie wiem w końcu już, po co tyle krzyku,
O tę drogę, co nie wiedzie mnie do Rzymu.

Ale bliźni nie lubią, gdy
Ktoś inną drogą pragnie iść
Ale bliźni nie lubią, gdy
Ktoś inną drogą pragnie iść

Jak dyndam patrzeć przyjdą więc,
Z wyjątkiem ślepych - normalna rzecz" 

[Georges Brassens, tłum. Jarosław Gugała]

Po ciemnej stronie...

magda.h-m - po ciemnej stronie...

po ciemnej stronie

"W zaułkach świata drzemią ludzie            
Nic nieznaczący, niepotrzebni        
Oddani sennej marze nocy        
Chcą czuwać w mroku- niemądrzy        

Wzgardzeni przez los, podwładni czasu    
Trzymani w szponach trzeźwości        
Maluczcy tacy wśród potęg cis        
Chcą walczyć – niemądrzy cis            

Wielcy ludzie – nic nieznaczący    
Zwycięzcy jeszcze przed walką        
Niemądrzy wśród głupich    
Wielcy ludzie                
Wielcy – nic nieznaczący        

Wychodzą przeciw zapomnieniu    
Z ciemności wyciągają dłoń        
Zwracają twarze ku Słońcu        
Chcą być lepsi – niemądrzy        

Gubią się pośród zwykłych spraw    
Zaślepieni barwą prawdy        
Gną się pod ciężarem dnia        
Chcą powstać - niemądrzy "

 

 sł. E.Paulińska, muz. M. Skorupa

Azyl w milczeniu...

magda.h-m - azyl w milczeniu...

"Azylem dla prawdy niebezpiecznej jest milczenie" - Pierre Beaumarchais