DLA CIEBIE WALDKU...

Dla Ciebie

Był taki moment

w którym na dłużej

na mojej drodze

mrok zapanował

Pogasił wszystkie

światła nadziei

i drogowskazy

przede mną schował

Długo błądziłam

brnąc po omacku

strach się pogłębiał

trochę krzyczałam

Lecz umęczona

stanęłam w miejscu

zamknęłam oczy

zrezygnowałam

Nagle przede mną

błysnęło światło

maleńki promyk

kierunek wskazał

Znalazłam Kogoś

kto podał rękę

kolejno wszystkie

światła zapalał

On dał mi wiedzę

jak wyjść z ciemności

i poprowadził

znaki wyjaśnił

Strach opanował

przywrócił siły

a swym uśmiechem

drogę rozjaśnił

Światło Trójkąta...

 Zobacz Waldku, jak wszystko się dziwnie układa...

19.04.2005 napisałam takie słowa

19.04.2013 po raz ostatni dałeś radę rozmawiać przez Skype-a

Napisałam to osiem lat temu, ale tak naprawdę właściwym adresatem tych słów jesteś dziś TY bo to Ty zaświeciłeś moje ostatnie i najważniejsze światło...
Ty już wiesz o jakim świetle mowa...

Jak fotografowałam światło tej latarni, to zastanawiałam się, co w niej jest takiego, że mnie przy sobie zatrzymała, bo przecież nie należy do szczególnie wyszukanych czy urodziwych, ale Ty chyba wiesz co mnie zatrzymało...

Wtedy nie skojarzyłam, ale Twoje trójkąty już od dawna siedziały w mojej głowie mimo iż ze sobą jeszcze nie rozmawialiśmy... Teraz ciągle szukam w naturze trójkątnych kształtów.

Jeśli kiedyś znajdę to od razu Ci o tym opowiem...