"...Świat się kurczy jak przekłuty balon,
Człowiek też maleje szybko razem z nim,
Przerażony swą niewielką skalą,
Coraz szybciej samotnieje w tłumie tym.
Stąd ucieczki nieprzytomne pustą drogą,
Jakby gdzieś coś za zakrętem było tam
I te wiersze napisane dla nikogo,
I te płótna pełne nostalgicznych plam.
Wieża Babel, Piękny, choć nieludzki ląd,
Coraz dalej, Czy to postęp, czy to błąd?
Coraz dalej, coraz trudniej uciec stąd..."
 |
| Dodaj napis |
To przykre, że świat się taki robi, a co będzie dalej :)
OdpowiedzUsuńTego co będzie dalej nie wiemy, ale może to i lepiej? Mamy jeszcze czas unikać choć przez chwilę przerażenia....
Usuńbardzo mi sie podobają te fotografie
OdpowiedzUsuńMiło mi to słyszeć i dziękuję za odwiedziny. Pozdrawiam :)
Usuńkocham te potrójnocudneskładaki!
OdpowiedzUsuńach Vedko.... :) jak miło Cię tu widzieć. Kopę lat ;)
UsuńI te płótna pełne nostalgicznych plam... i te wiersze... Fajnie móc tu znów pobuszować. Pod Twoją nieobecność jakoś nie wypadało.
OdpowiedzUsuń